Soms publiceer ik een artikel van andere auteurs. Deze van AW Tozer, die in 1963 naar de Here ging, werd meer dan 60 jaar geleden geschreven en het lijkt alsof het geschreven is in 2007. Het verscheen eerst in The Alliance Witness in 1946. Het werd praktisch in elk Engelssprekend land ter wereld gedrukt in traktaten en boeken. - A. Bosch
Onaangekondigd en meestal onopgemerkt kwam in onze moderne tijd een nieuw kruis de populaire evangelische kringen binnen. Het lijkt op het oude kruis, maar is anders: de gelijkenis is oppervlakkig, de verschillen fundamenteel.
Vanuit dit nieuwe kruis ontsprong een nieuwe filosofie van het christelijke leven, en van die nieuwe filosofie een nieuwe evangelische techniek, een nieuw soort samenkomst en een nieuw soort prediking. Deze nieuwe evangelisatie gebruikt dezelfde taal als de oude, maar zijn inhoud is niet hetzelfde, evenmin als zijn klemtoon.
Het oude kruis onderhandelde niet met de wereld. Het was het einde van Adam's trots vlees. Het bewerkte het vonnis opgelegd door de wet van Sinai. Het nieuwe kruis kant zich niet tegen het menselijke ras, maar is eerder een vriend en indien juist toegepast, is het de bron van overvloed voor goed zuiver plezier en onschuldig amusement. Het laat Adam voortleven en zijn levensmotivaties onveranderd; hij leeft nog steeds voor zijn eigen plezier, alleen heeft hij plezier in het zingen in koor en het zien van religieuze films i.p.v. het zingen van obscene liederen en het drinken van sterke drank. Het accent ligt nog steeds op amusement, alhoewel het plezier moreel en intellectueel op een hoger vlak ligt.
Het nieuwe kruis bemoedigt een nieuw en volledig anders evangelische benadering. De evangelist vraagt niet de verloochening van het oude leven vooraleer een nieuw leven te krijgen. Hij predikt geen contrasten maar overeenstemmingen. Hij zoekt de sleutel tot publieke interesse door te doen alsof het Christendom geen onplezierige eisen stelt; neen, het biedt eerder net hetzelfde aan als de wereld maar op een hoger niveau. Er wordt op een handige manier aangetoond dat, waar de huidige zondige wereld ook maar om roept, het net datgene is wat het evangelie biedt, maar het religieuze product is beter.
Het nieuwe kruis slaat de zondaar niet dood, maar geeft hem een nieuwe bestemming. Het drijft hem in een zuiverder en aangenamer manier van leven en spaart zijn zelfrespect. Tot de aanstellerige zegt het: "Kom en laat jezelf gelden voor Christus." Tot de egoïst zegt het, "Kom en roem op jezelf in de Here." Tot de zoeker van opwinding zegt het: "Kom en geniet van de opwinding van het Christelijk broederschap." Aan de Christelijke boodschap wordt een draai gegeven richting hedendaagse mode om het aanvaard-baar te maken voor het grote publiek.
De filosofie erachter mag oprecht zijn maar zijn oprechtheid behoedt hem niet van valsheid. Het is vals omdat het blind is. Het mist compleet de betekenis van het kruis.
Het oude kruis is een symbool van de dood. Het staat voor de plotse, gewelddadige dood van een mens. In de tijd van de Romeinen had de man die zijn kruis opnam en de weg afging, reeds afscheid genomen van zijn vrienden. Hij kwam niet terug. Hij ging op weg naar zijn einde. Het kruis maakte geen compro-mis, veranderde niets, spaarde niemand; het sloeg de man dood, compleet en voorgoed. Het probeerde niet op goede voet te staan met zijn slachtoffers. Het sloeg wreed en hard toe, en wanneer het zijn werk had gedaan, was de man niet meer. Het geslacht van Adam is ten dode opgeschreven. Niemand kan het veranderen of er aan ontsnappen. God kan geen enkele vrucht van de zonde aannemen, hoe onschuldig en mooi ze ook mogen lijken in de ogen van de mensen. God redt het individu door hem te liquideren en hem dan te doen opstaan tot een nieuw leven.
Het evangelie dat vriendschappelijke gelijkenissen trekt tussen de wegen van God en de wegen van mensen is naar de bijbel vals, en wreed voor de zielen van de toehoorders. Het geloof in Christus loopt niet parallel met de wereld maar snijdt er dwars doorheen. Om tot Christus te komen brengen we niet ons oude leven tot een hoger niveau maar we laten het achter op het kruis. De graankorrel moet in het zand vallen en sterven.
God biedt leven aan, maar niet een verbeterd oud leven. Het leven dat Hij aanbiedt is leven uit de dood. Het bevindt zich ver van het kruis. Diegene die het wil hebben moet langs de roede passeren.
Wij die het evangelie prediken moeten onszelf niet beschouwen als public relations-agenten die gezonden zijn om goodwill te bewerken tussen Christus en de wereld. We dienen ons niet te verbeelden dat we aangeworven zijn om Christus acceptabel te maken voor de grote zakenwereld, de media, de wereld van de sport of moderne opvoeding. We zijn geen diplomaten maar profeten, en onze boodschap is geen compromis, maar een ultimatum.
God biedt leven aan, maar niet een verbeterd oud leven. Het leven dat Hij aanbiedt is leven uit de dood. Het bevindt zich ver van het kruis. Diegene die het wil hebben moet langs de roede passeren. Hij moet zichzelf verloochenen en tegen zichzelf strijden in God's rechtvaardig vonnis. Wat betekent dat voor het individu, de veroordeelde mens die leven wil vinden in Christus Jezus? Hoe kan deze theologie vertaald worden naar het leven toe? Simpel, hij moet berouw hebben en geloven. Hij moet verzaken aan zijn zonden en dan verzaken aan zichzelf. Laat hem niets bedekt laten, niets verdedigen, niets verontschuldi-gen. Laat hem niet tot een akkoord komen met God, maar laat hem zijn hoofd buigen voor de aanraking van God's streng ongenoegen en zichzelf beschouwen als waardig om te sterven.
Laat hem nadien staren naar de verrezen Redder in eenvoudig vertrouwen, en van Hem zal leven en wedergeboorte en reiniging en kracht komen. Het kruis dat het aardse leven van Jezus beëindigde, maakt nu een einde aan de zondaar; en de kracht die Jezus deed opstaan uit de dood doet hem nu opstaan tot een nieuw leven samen met Christus.
Tot diegene die hier bezwaar tegen heeft of dit eerder een enge en persoonlijke kijk op de waarheid vindt wil ik zeggen dat God steeds Zijn stempel ter goedkeuring op deze boodschap heeft gezet, sinds de tijd van Paulus tot heden toe. Dit was steeds de inhoud geweest van alle predikingen, al of niet met deze woorden, wat leven en kracht bracht tot de wereld doorheen alle eeuwen heen. De misticy, de hervormers, de opwekkers hebben dit steeds benadrukt, en tekenen en wonderen en machtige daden van de H.Geest waren getuigen van God's goedkeuring. Durven wij, de erfgenamen van zo'n krachtige erfenis, de waarheid niet al te nauw nemen? Durven wij met onze korte en dikke potloden de lijnen uitgommen van de blauwdruk of het patroon veranderen van wat ons werd getoond op de Berg. Moge God het verbieden. Laten we het oude kruis prediken en we zullen de oude kracht ervaren.